Vorige week sprong Timme op een bal. Hij brak zijn been. De dag erna bracht ik Noortje naar skiles en tijdens de laatste afdaling maakte ze een sprongetje en kwam ongelukkig neer. Ook zij brak haar been. Hoe groot is de kans dat je twee kinderen op de bank hebt zitten met een gebroken been?
→ Scroll down or click here for English text
Twee middagen bracht ik door in medische centra in Cromwell en Wanaka. Ik was er altijd een beetje bang voor dat zoiets zou gebeuren, omdat het ziekenhuis van Dunedin op 5,5 uur rijden ligt, op en neer dan. Terwijl wij in Nijmegen gewend waren aan 3 grote ziekenhuizen vlakbij. Het was fijn om te merken dat ze bij de lokale medische centra ook kundig zijn.
Ze zijn natuurlijk ook wel wat gewend in dit enigszins afgelegen gebied. Beide kinderen kregen een röntgenfoto, maar bij Noortje bleek het bot echt door te zijn. Timme’s breuk is minder gecompliceerd. Hij schuift op en neer op de bank en heeft sinds gisteren een fyberglass cast, terwijl Noortje nog echt met haar gipsen pootje omhoog moet zitten om pijn te voorkomen. Morgen gaan we met haar naar het ziekenhuisje in Clyde, op een kwartier rijden. Daar komt de arts uit Dunedin Hospital naar haar kijken en dan horen we hoe het nu verder gaat.

Vorige week liep toch al zo lekker. Elbert’s vlucht naar Christchurch werd maandag geannuleerd door de vele sneeuwval in Queenstown. En ik probeerde op woensdag gestresst mijn shop-in-a-caravan op orde te krijgen voor de eerste markt dit seizoen, het Alexandra Blossom Festival. Ik was buiten aan het klussen, totdat ik werd gebeld door preschool. Ze probeerden mij al 20 minuten te bereiken na Timme z’n sprong. Snel naar preschool, waar ze inmiddels al een afspraak voor ons hadden gemaakt bij het medisch centrum, dus ik kon meteen door met ons kleine mannetje. Elbert was voor zijn werk in Queenstown en Noortje’s school was bijna uit. Gelukkig hielpen goeie vrienden ons uit de brand door Noor na school op te vangen en anderen boden ook aan Noortje naar me toe te brengen. Dan is het fijn om in een kleinere gemeenschap te wonen waar mensen gewend zijn elkaar te helpen. Ik zou Timme de dag erna nog een keer meenemen met Noortje’s skiles om hem ook weer te laten skiën – daar had hij zo’n zin in nadat hij de week ervoor 2,5 uur op de ski’s had gestaan. En vrijdags zouden Elbert en ik samen met Noortje meegaan de berg op.
Het liep allemaal anders. Terwijl Timme thuis in het gips zat en Elbert bij hem bleef, was ik alleen wat pistes aan het verkennen totdat Noortje d’r instructrice zich kwam verontschuldigen omdat Noortje door een ongeluk met de bananenwagen naar beneden kwam. Ze werd afgezet bij het medisch centrum op de berg in Cardrona waar ze meteen al concludeerden dat (ook) haar been gebroken was. Twee uur later zaten we in Wanaka bij het medisch centrum voor een röntgenfoto en het gipsen. Gelukkig waren ze er erg lief voor Noortje.
Werken is er voor mij voorlopig niet bij, behalve op zaterdagen. Gelukkig werkt Elbert vanuit huis, dus we helpen elkaar. Inmiddels zijn alle seizoenen van My Little Pony er doorheen gejaagd en word ik een beetje knutsel- en spelletjesmoe. Dus wens ons succes. Of zoals ze hier zeggen: Break a leg.

→ English version
B R E A K I N G N E W S
Last week Timme jumped on a ball and broke his leg. The next day I was bringing Noortje to her skiing lesson and during her last descent she broke her leg after a tiny jump. What are the odds of having two kids at home with a broken left leg.?
I spent two afternoons in the medical centres in Cromwell and Wanaka. A thought that used to scare me because the nearest big hospital in Dunedin is a 5.5 hour drive back and forth. While we’re used to having three hospitals close by in Nijmegen. It was really comforting to see how competent both situations were handled. I guess they’re used to quite a bit of drama, living and working in a somewhat remote area.
Both of our kids got an x-ray but Noortje’s fracture is a bit more complex. Timme is already wiggling around on the couch while Noortje gets to keep her leg up all the time to reduce the pain. They scheduled an appointment for her tomorrow at Dunstan Hospital in Clyde – only a 15 minute drive – and then the professor from Dunedin will be there and tell us what’s next.
And we were having such a great week already. On Monday Elbert’s flight to Christchurch got cancelled because of the heavy snowfall in Queenstown. On Wednesday I was pretty stressed because I didn’t have much time left to prepare my shop-in-a-caravan for the Saturday Alexandra Blossom Festival. It was the start of my new season, so pretty important. Right until I got that phonecall from preschool. They were trying to reach us for 20 minutes while I was being a handygirl outside and Elbert was attending a tasting in Queenstown. Fast forward to preschool where they already arranged for an appointment for us at the medical centre in Cromwell. Meanwhile Noortje’s school was out and luckily our good friends helped us out picking up Noortje after school and others already offered to bring her to me. The advantages of living in a close community where people are used to helping each other.
I was supposed to take Timme with me on Thursday for some skiing. He was really looking forward to that. But instead he was sitting on the couch with his plaster cast with Elbert helping him out.
While Noortje was enjoying her third day of the ski programme I decided to rent some skis and explore the slopes. Something I was supposed to do on Friday with Elbert. But life happens while you’re making other plans and Noortje’s ski instructor came up to me at the end of the lesson, apologizing for Noortje being transported down in a banana. She was brought to the medical centre at the base of the ski resort where they immediately acknowledged it was broken. Two hours later we were received at the medical centre in Wanaka for an x-ray and a plaster cast. They were really good and caring.
Being a fulltime nurse I’m not going to be able to work at The Big Fruit for some time, only on Saturdays. We’re very lucky with Elbert working from home so we can help each other out. Meanwhile we’re spending our days on the couch, playing games, doing crafty things and watching a lot of Netflix and Youtube. Noortje just finished My Little Pony’s last season . So wish us luck. Or as they say, Break a leg.
Follow The Otago Buzz on Facebook
Een Antwoord
kaatje
Dankjewel lieve ome Ton!