Noortje heeft weer vakantie. Door de skilessen afgelopen donderdag en vrijdag, had ze al 2 dagen eerder vakantie dan de rest van haar klas. Alleen zij en 1 klasgenootje deden mee aan het programma, met nog 45 schoolgenootjes. Vreemd georganiseerd door de SOKS-mums (Support Our Kids). De les van vorige week viel ook al onhandig samen met de middagvoorstelling van Noortje d’r klas. Maargoed, de kans om zo goedkoop skilessen te krijgen, laten we als Nederlanders natuurlijk niet schieten.
Dat ik haar als ouder elke keer naar het skigebied moest brengen – een rit van een uur – vond ik helemaal niet erg. Totdat de 3e keer de shuttlebus niet meer reed. Toen moest ik zelf de 12km omhoog rijden op de hobbelige onverharde weg zonder vangrail. Gelukkig heb ik geen last van hoogtevrees, maar wel van laksheid. De benzinemeter stond bíjna in het rood toen ik boven kwam. Om de gok te nemen om aan het einde van de dag naar beneden te glijden en dan een kilometer of 25 naar het eerste tankstation in Wanaka te rijden, vond ik met 2 kinderen achterin wat gewaagd. Dus kocht ik bovenop de berg benzine voor een prijs die 2,5 keer over de kop ging. En met de 5 liter erbij, wees de meter beneden ineens weer eenderde vol aan. Ja ja, ik weet dat je je benzinemeter niet kunt vertrouwen als de auto schuin staat. Maarja, alles was schuin op die berg, dus het was gokken. ‘I’m such a girl’ zei ik nog tegen de jongen die de benzine kwam brengen.
Na 9 weken school mag Noortje weer 2 weken uitrusten. Haar 2e term in New Zealand zit erop en deze verliep gezelliger dan de eerste. Ze is gewend. Speelt nu ook graag in het Engels, krijgt soms een Engels accentje als ze Nederlands praat. Woensdagavond baalde ze dat we geen homework gingen doen. De kinderen moeten elke dag een boekje lezen en vanwege het skiën donderdag liet ik dat achterwege. Drama! Ze wíl juist graag elke dag Engels lezen. Dat komt mooi uit, want van de juf kregen ze allemaal een challenge mee naar huis om zoveel mogelijk boeken te lezen in de vakantie. Haar schooltas was dan ook erg zwaar. Ze had er 12 meegenomen. Leergierig.
Terwijl ik dit schrijf wordt de klok een uur verzet. Dat gebeurt hier een maand eerder dan in Nederland. In plaats van 10 uur tijdverschil gaan we naar 11 uur tijdverschil. En over een maand, als jullie de klok verzetten, wordt het 12 uur verschil. Dat is een stuk handiger rekenen. Voor ons betekent het dat de dagen nu eindelijk langer worden na 2 winters. Op 1 september begon hier officieel de lente al. We vierden het vandaag in Alexandra (30km) tijdens het 60ste Blossom Festival. Heerlijk buiten, optocht kijken, kermis, band, eettentjes, stoeltjes, picknickkleed en vrienden. Ik vond het erg lachwekkend dat de praalwagens gemaakt waren van nepbloemen. Als je het bloemencorso in Tiel gewend bent, is dat dus not done. Grappig waren ook alle vrachtwagens van de sponsoren en alle andere rijtuigen die tot de parade bleken te behoren. Een mooi middagje fun, afgesloten met een bbq. Het belooft een heerlijke lente te worden.







2 Antwoorden
Kim
Kan maar geen genoeg krijgen van al die mooie foto’s…ook op FB. Geweldig Ka. Ben zo benieuwd naar veel dingen. Bijvoorbeeld of je je als op vakantie voelt of ben je al echt inwoner van Cromwell? Ik mail je binnenkort, misschien kun je daar dan antwoord op geven ☺ X Kim
kaatje
Ik zag ‘em pas gisteren Kim, je reactie. Leuk om even te contact te hebben binnenkort, feel free to ask anything. En in antwoord op deze vraag: beide! Ik voel me op vakantie, maar vanaf de eerste dag voel ik me ook al thuis in Cromwell. Het integreren gaat heel makkelijk en ik ben er ook erg trots op dat ik hier mag wonen en erbij hoor. Tegelijkertijd blijft het bijzondere ‘vakantie’gevoel als ik om me heen kijk. Omdat de omgeving zo adembenemend is en er nog zoveel is om te ontdekken (niet een gevoel wat ik doorgaans in Nijmegen had – geen kwaad woord over Nijmegen natuurlijk, love it lots).